Tomorrow Never Dies

Tomorrow Never Dies (op platt so veel as: „Morgen blifft nienich dood“; dt.: Titel: James Bond 007 – Der Morgen stirbt nie) is de Titel vun den 18. James-Bond-Film ut de Reeg vun Eon Productions Ltd. ut dat Johr 1997. Speelbaas weer Roger Spottiswoode, de Titelrull hett Pierce Brosnan to’n tweeten mol speelt. Dat Titelleed weer vun Sheryl Crow. Bi en Budget vun ruchweg 110 Millionen US-Dollar hett de Film üm un bi 350 Millionen US-Dollar weltwiet inspeelt. In Düütschland keem he an’n 18. Dezember 1997 in de Kinos.

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Tomorrow Never Dies
Düütsch Titel:	James Bond 007 – Der Morgen stirbt nie
Produkschoonsland:	Vereenigt Königriek un Vereenigte Staten
Johr vun’t Rutkamen:	1997
Läng:	119 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Roger Spottiswoode
Dreihbook:	Bruce Feirstein
Produkschoon:	Barbara Broccoli Michael G. Wilson
Musik:	David Arnold Sheryl Crow (Titelleed)
Kamera:	Robert Elswit
Snitt:	Michel Arcand Dominique Fortin
Szenenbild:	Allan Cameron
Kledaasch:	Lindy Hemming
Dorstellers
Pierce Brosnan: James Bond Jonathan Pryce: Elliot Carver Michelle Yeoh: Wai Lin Teri Hatcher: Paris Carver Ricky Jay: Henry Gupta Götz Otto: Stamper Joe Don Baker: Jack Wade Vincent Schiavelli: Doktor Kaufmann Judi Dench: M Desmond Llewelyn: Q Samantha Bond: Miss Moneypenny Colin Salmon: Charles Robinson Geoffrey Palmer: Admiral Roebuck Colin Stinton: Dr. Dave Greenwalt

Inholt

Mit Hülp vun sien Medien–Imperium plaant de britische Medien-Mogul Elliot Carver, de Welt ünner sien Regeer to kriegen …– dordör, dat he bestimmen deit, wovun Informatschonen wokeen kriegen dröff. To sien Imperium höört dat britische Daagblatt Tomorrow as ok dat düütsche Gegenstück Der Morgen. Üm sien Plaan ümtosetten plaant he, dat Vereenigte Königriek un de Volksrepubliek China gegen’nanner optobringen, so dat dat Krieg gifft.

De Sea Shadow weer dat Vörbild för Carver sien Stealth-Schipp

Schuult vun sien Stealth-Schipp lett he sien Lüüd toeerst de HMS Devonshire versenken – en Fregatt vun de Royal Navy – un denn en Kampfleger vun de chinees’schen Luftstrietmacht afscheten. Natürlich tütt de Vörfall politische Kunsequenzen na sik, man de britische Geheemdeenst as ok de chinees’sch Narichtendeenst sünd beid nich so recht övertüügt vun den Angreep un schickt jemehr Agenten los. Se beid – James Bond un sien chinees’sche Kolleegsche Wai Lin – reist na Hamborg, woneem Carver en nee Medienzentrum inweihn will. Bond dröpt do ok sien fröhere Leefste Paris wedder, de intwüschen Carver sien Fro is.

Carver hett em gau op’n Kieker un finnt ok rut, dat Bond fröher mol wat mit sien Fro harr. As Bond in sien Hotel torüch kummt, finnt he Paris dood op – tosamen mit den Opmaker för de Narichten vun’n nächsten Dag, dat se beide tosamen doodbleven sünd. Dorblangen sitt de Profimöörder Dr. Kaufmann, den Bond aver mit Hülp vun sien Utrüsten överlisten un an de Siet maken kann. Mit sien nee Auto kann Bond noch mol wedder utneihn. Mit Hülp vun sien CIA-Kolleeg Jack Wade maakt he sik op’n Weg na Vietnam, woneem he wedder op de chinees’sche Agentin drapen deit. Se gaht beide Carver sien Lüüd in de Fall, künnt aver gemeensom utbüxen – mit Handschellen tosamenkeedt. Op en Motorrad maakt se sik op de Flucht dör Ho-Chi-Minh-Stadt. Dör jemehr Tosamenarbeit finnt se mit Hülp vun de Chinesen opletzt dat Tarnschipp vun Carver in de chinees’schen See. Vun dor ut will Carver mit en Rakete dorför sorgen, dat dat ok wohrhaftig Krieg gifft. Man togliek hett he vör in China en Opstand antofangen, mit den he sik dat Seggen in de Medienlandschop vun China sekert harr.

De beiden Agenten versöökt Minen an dat Tarnschipp antobringen, üm en Lock in de Hüll to scheten. Wai Lin warrt dorbi fastnahmen, wiel dat so utsütt, as wenn Bond vun Carver sien Macker Stamnper ümbröcht warrt. Man, de leevt noch un kann Wai Lin free maken. Mit en Handgranat kann he ok en Lock in de Butenwand vun’t Schipp sprengen, so dat dat Stealth-Schipp nu op dat Radar to sehn is. De Royal Navy fangt dorophen an, op dat Schipp to scheten und de Kru geiht in Panik vun Boord. Alleen Bond, Lin, Carver un Stamper blievt torüch un gaht sik gegensietig an’n Hals. Carver warrt dorbi vun sien egen Wapen in Stücken reten.

Bond versöcht de Rakete aftostellen, de den Krieg utlösen schall, warrt dorbi aver vun Stamper överrascht, de in de Twüschentiet Wai Lin fangen nahmen hett un ehr nu in Keden in’t Water smieten deit. Bond hett de Wahl, Lin to redden oder sik üm de Rakete to kümmern. Natürlich geiht de Plicht vör un dat kummt to’n Kamp mit Stamper, gegen den Bond nich ankummt. He hett aver al de Tünnerers för de Minen an de Rakete anbröcht, stickt Stamper mit en Mess in’n Buuk un jump denn in’t Water achther Lin ran. Jüst in den Ogenblick warrt de Tünnerers vun den Düsenstrahl vun de Rakete to’n exploderen bröcht, wobi de Rakete un dormit ok dat hele Schipp in de Luft flüggt. Blots Bond un Wai Lin överleevt ünner Water de Explosion.

Kritiken

Michelle Yeoh speel de Agentin Wai Lin

De Film is na sien Premiere mit mischte Kritiken opnahmen worrn.

• Roger Ebert loov, dat de Bond-Reeg op Grundlaag vun dissen Film ‚fit‘ weer för’t 21. Johhunnert.

• De Palm Beach Post beteken den Film as bannig spannend un meen sogors, dat Pierce Brosnan de egentliche James Bond weer

• De Daily Mail dorgegen beklaag, dat GoldenEye de Reeg nee uttofinnen schien, man disse nu mehrere Schreden torüch gahn de. Jüst so oordeel de Times, dat de Film den helen Gleem ut Brosnan sien spoodrieke Dorstellen in’n letzten Film wegsmieten de.

• Film-dienst schreev, dat de Film ünner Genre-Kunventschonen to lieden harr, de Materialslachten mit blots wenig Posen foddern de, ofschoonst de Film en poor feine Spannungsmonenten, schöne Biller vun de Schauplätz un ironische Dialogen harr. Man, dat för Bond-Filmen nödige Charisma vun de Hööftfigur harr dorünner to lieden.

Utteken

Tomorrow Never Dies weer för tohopen sössteihn Filmpriesen nomineert, vun de he söss wunnen hett:

• 1998: den Golden Reel Award in de Kategorie Best Toonsnitt – utlännsch Speelfilm
• 1998: den Monitor Award in de Kategorie Opens, Closes & Titles – Electronic Visual Effects
• 1998: de Golden Lienwand
• 1998: den Bogey Award in Gold
• 1998: den BMI Film Music Award för David Arnold
• 1998: den Saturn-Pries in de Kategorie Best Hööftdorsteller för Pierce Brosnan

Produkschoonsachtergrund

Na den Spood vun den vörigen Bond-Film harr dat Studio vun MGM grote Ansprrök an dissen Film un hett de Produzenten bannig ünner Druck sett. Dorto keem, dat dat de eerste Film na den Dood vun Albert R. Broccoli wesen schüll, de de Reeg lange Johren prägt harr.

Dreihbook

Op den Flaaghaven Courchevel weer de Anfangssequenz dreiht.

Bruce Feirstein, de al an’t Dreihbook vun GoldenEye mitarbeit hett, hett en Dreihbook utklamüstert, dat dorvun hannel, dat Hongkong wedder an China övergeven warrn schüll, wat dormols vör de Döör stünn. Glieks nadem Speelbaas Roger Spottiswoode sien Verdrag ünnerschreven harr, sett he sik doran, dat Dreihbook to överarbeiten. He hett söven Schrievers tosamenhalt, so as Robert Collector un Nicholas Meyer, üm an en gemeensom Wekenenn Infäll to sammeln, woans dat Dreihbook verbetert warrn künn. MEyer schüll opletzt dat Dreihbook överarbeiten. Ok annere Schrievers hebbt noch mol Hand anleggt, bit to’n Sluss Feirstein de letzten Ännern maken de. He wrart ok as de eenzige Dreihbookschriever nöömt. Dat Dreihbook weer eerst een Week för Dreihanfang fardig.

Na Licence to Kill weer dat de tweete Titel vun en Bondfilm, de nix mit den Bond-Utfinner Ian Fleming to doon harr. De ORiginaltitel is dor en Fehler tostannen kamen. Een vun de Ideen weer Tomorrow Never Lies in Anlehnen an dat Beatles-Leed Tomorrow Never Knows. De Titel is tosamen mit annere över Fax an MGM schickt worrn, wo dör en Fehler Tomorrow Never Dies dorvun worrn is. Dat gefüll de Produzenten so goot, dat de as Titel behollen worrn is.

Besetten

Martin Campbell, de bi GoldenEye Speelbaas weer, wull nich de Regie bi twee Filmen achter’nanner maken un harr afseggt. Dorophen is Roger Spottiswoode as ne’e Speelbaas anhüürt worrn. Wiel dat Dreihbook överarbeit worrn is, güng de Söök na Dorstellers los.

Brosnan harr al en Verdrag över mehrere Bond-Filmen afslaten hatt un stünn as Höötdorsteller fast. Mit em keem ok Judi Dench in de Rull as M torüch, as ok Samantha Bond as Moneypenny. Joe Don Baker, de al in den vörigen Film as Jack Wade tosehn weer, is ok wedder in disse Rull to sehn wesen. Butdemdem speel Desmond Llewelyn to’n sössteihnsten mol den Q. As Bond sien Gegenspeler Elliot Carver weer toeerst Anthony Hopkins vörsehn, de toeerst ok INtresse an de Rull harr, denn aver doch afseggt hett. Opletzt hett Jonathan Pryce de Rull kregen.

As Bond-Girl weer Teri Hatcher anhüürt, de ut de Feernsehreeg Lois & Clark: The New Adventures of Superman al bekannt weer. In en lütte Rull (Inga Bergstrom) weer Cecilie Thomsen tosehn, de dormols de Fründin vun den Rockstar Bryan Adams weer. De Rull vun de chinees’sche Agentin Wai Lin weer vun Michelle Yeoh speelt, de vörher al in verschedene asiatsche Actionfilmen mitspeelt hett. De Rull vun Carver sien Macker Stamper güng an den düütschen Schauspeler Götz Otto.

Dreiharbeiten

Een vun de BMWs, di bi de Dreiharbeiten bruukt worrn sünd.

An’n 18. Januar 1997 hebbt de Dreiharbeiten anfungen. Dat tweete Filmteam hett op en Flaaghaven an’n Col de Peyresourde de Ingangssequenz dreiht. Dat Regeer harr dorbi de fröhere Stuntmen Vic Armstrong, de ok al bi de Arbeiten to You Only Live Twice mitspeelt harr. Dorna güng de grupp wieter na Portsmouth, woneem Szenen opnahmen warrn schülln, in de sik de britische Marine op den Angreep vun de Chinesen vörbereiten deit. Dorbi is ok op de HMS Westminster dreiht worrn.

Dat Hööftteam füng an’n 1. April 1997 an. Eenige Szenen schülln egentlich in Ho-Chi–Minh–Stadt maakt warrn, man dat Verlööf dorvör is kortfristig torüchtogen worrn un man müss sik wat anners söken. Dreiht worrn sünd de Szenen denn in Thailand. Annere Dreihöörd vun den Film weern to’n Bispeel in Mexiko un Florida un natürlich ok de Pinewood-Studios in Grootbritannien. In Hamborg is de Butenansicht vun’t Hotel Atlantic opnahmen worrn, man de Binnenszenen vun’t Hotel weern all in’n Stoke Park Golfclub opnahmen. Blots de Szenen, in de de BMW vun Bond in en Filiale vun’n Autovermieter klabastert, sünd witer noch ok in Hamborg opnahmen worrn, as ok en poor Opnahmen an’n Flaaghaven Hamborg. In’n September 1997 weern de Dreiharbeiten vörbi.

Filmmusik

De Musik to’n Film is vun David Arnold komponeert worrn. Dat Titelleed süng Sheryl Crow, de dat Leed ok tosamen mit Mitchell Froom schreven hett. Se is mit den Titel op Platz 12 vun de britischen Charts kamen. Toeerst weer as Titelleed Surrender vun k.d. lang vörsehn, dat vun David Arnold un David McAlmont komponeert weer. De Text weer vun Don Black schreven. De Titel schüll eerst ok Tomorrow Never Dies heten, man Sheryl Crow weer na Ansicht vun de Produzenten bekannter, so dat krotfirstig en nee Titelleed mit ehr opnahmen worrn is. Dat Leed vun k.d. lang is denn as Endleed nahmen worrn un hett in’n Refrain dat Woort „Surrender“ dortokregen.

Weblenken

• Tomorrow Never Dies in de Internet Movie Database (engelsch)
• Kritiken to’n Film op Rotten Tomatoes
• Vergliek vun de Snittfaten FSK 12 TV – FSK 16 op Schnittberichte.com
• Vergliek vun de Snittfaten BBFC 12 – FSK 16 op Schnittberichte.com

James-Bond-Filmreeg

Filmreeg vun Eon
1962: Dr. No | 1963: From Russia with Love | 1964: Goldfinger | 1965: Thunderball | 1967: You Only Live Twice | 1969: On Her Majesty’s Secret Service | 1971: Diamonds Are Forever | 1973: Live and Let Die | 1974: The Man with the Golden Gun | 1977: The Spy Who Loved Me | 1979: Moonraker | 1981: For Your Eyes Only | 1983: Octopussy | 1985: A View to a Kill | 1987: The Living Daylights | 1989: Licence to Kill | 1995: GoldenEye | 1997: Tomorrow Never Dies | 1999: The World Is Not Enough | 2002: Die Another Day | 2006: Casino Royale | 2008: Quantum of Solace | 2012: Skyfall | 2015: Spectre

Annere
1954: Casino Royale (Feernsehfilm) | 1967: Casino Royale | 1983: Never Say Never Again