Voyager 2
Voyager 2 is en US-amerikaansche Ruumsond, de an’n 20. August 1977 vun de NASA vun Cape Canaveral ut mit en Titan IIIE-Centaur Rakete in den deepen Weltruum schaten worrn is. De Start weer 16 Daag vör de Süstersond Voyager 1, man de Nummer weer so wählt, as de annere Sond de köttere Flaagbahn nehmen schüll un dorüm as eerste an’t Teel ankamen de.
Vörgeschicht
ännern
In de 1960er Johren harrn de Astronomen – dorünner Gary Flandro un James Long vun dat Jet Propulsion Laboratory (JPL) – faststellt, dat de groten Planeten vun uns Sünnsystem (Jupiter, Saturn, Uranus un Neptun) an’n End vun de 1970er Johren in en Konstellatschoon stahn weern, dat se naenanner vun en enkelte Ruumsond besocht warrn künn.
Ut finanziell Grünnen weer de Plaan för en grote Tour al 1972 vun de NASA wedder instellt, wiel Geld un Personal in dat Space Shuttle Projekt ringahn schüll. Aver dat JPL kreeg de Tostimmen för en „lütte“ Tour, de vörsehn hett, dat twee Sonden na den Planeten Jupiter un Saturn flegen kunnen. De NASA harr ok anwiest, dat de Sonden för en Levensduer vun veer Johr utleggt wesen schülln. Dat weer de Tiet, de för de Reis na’n Saturn ansett weer. Möögliche högere Kosten för bestännigere Systemen för en 12 johrige grote Tour schülln so utslaten warrn.
Dorophen weern denn de beiden Sonden Voyager 1 un Voyager 2 boot, wobi Voyager 2 toeerst noch ünner den Naam Mariner 12 lööp, un beide Sonden ok en Tiet as Mariner Jupiter-Saturn betekend weern. De Ingenieuren vun de Mission hebbt sik aver de Mööglichkeit apen laten, de Sonden doch noch wieter na’n Uranus un na’n Neptun to schicken för den Fall, dat sik die Politik bi de NASA in de Twüschentiet ännern schüll. För den Fall, dat Voyager 1 al mit Spood den Jupitermaand Io un den Saturnmaand Titan passeren un ünnersöken kunn, künn man dat bi Voyager 2 nalaten un em an Steed dorvun op’n Kurs na de grote Tour bringen. In de folgenden JOhren sünd beide Sonden sotoseggen ahn groot Weeswark to maken för en längere Reis oprüst worrn. 1977 schüll dat denn losgahn un de Idee is goot opnahmen worrn. Voyager 2 is denn toeerst losschickt worrn, üm disse Mööglichkeit apen to hollen – dat Finster för de eenmolig Planetenkonstellatschoon weer neemlich dorbi sik End vun’n August wedder to sluten.
Missionsverloop
ännern
Wiel Voyager 1 de Ekliptik verlaten hett, na dem se an’n Saturn vörbiflagen weer, hett Voyager 2 dorna Kurs op den Uranus un darno op den Neptun nahmen. De NASA hett dorto aver erst den Dreih kregen, as de Sond al an den Saturn vörbiflagen weer. Da lange Reisduer vun nochmol veer Johren möök dat nich so wohrschinelich, dat de Mission wieterhen Spood harr. Dat de Ruumsond an’n End sogor de twölf Johren dörhollen künn, bit se den Neptun schapt harr, dat höll man 1981 för so goot as utslaten.
Eerst nadem de Sond mit Spood an’n Uranus vörbiflagen weer, hett man de Wohrschienlichkeit dorvör as groot noch instoopt, üm ok dat noch to versöken un noch mol veel Geld in dat Deep Space Network rintosteken. De Dörmeter vun de 64 m Antennen is dorvör op 70 m vergröttert worrn, üm mehr Daten von Voyager 2 överdregen to künnen, wenn se bi’n Neptun ankamen de.
De Sond hett an’n 9. Juli 1979 den Jupiter passert un an’n 25. August 1981 den Saturn. Uranus is an’n 24. Januar 1986 passeert worrn un opletzt an’n 25. August 1989 de Neptun. Wiel den Flaag hett de Ruumsond veele Daten sammelt, de uns hüütig Bild vun dat Sünnsystem präägt hett. Ünner annern sünd bi de Mission 22 nee’e Maanden opdeckt worrn, de Ringen vun den Jpuiter un twee wietere Ringen üm den Uranus.
De Voyager 2-Mission is dat Weltruumprojekt mit den gröttsten Spood bit vundaag. Bit hüüt funkschoneert de Sond jümmers noch un is na Voyager 1 un Pioneer 10 dat vun Minschen boote Objekt, dat an’n drüttwietsten vun de Eer weg is. De Afstand vun de Sünn weer an’n 14. Oktober 2005 ruchweg 77,8 AE. Man geiht dorvun ut, dat de Sond noch bit 2020 Daten na de Eer funken künn, bevör denn de Energieborn, en nuklearen Radioisotopengenerater, nich mehr noog Stroom afgifft, üm de kritschen Systemen to versorgen.
Jüst as de Süstersond, is ok Voyager 2 mit en goldene Schallplaat ünnerwegens, de den Naam Sounds of Earth (op platt so veel as Luden vun de Eer) hett un de Biller, Gröten, Musik un Luden vun de Eer bargt för den Fall, dat de Sond villicht op’n Weg op annere Leevwesen drapen schüll.
Literatur
ännern- Ben Evans, NASA's Voyager Missions, London 2004 (engelsch)
- Reiner Klingholz: Marathon im All: Die einzigartige Reise des Raumschiffes Voyager 2, Westermann, Braunschweig (1989) ISBN 3-07-509233-9 (hoochdüütsch)
Websteden
ännern- Voyager Projektsiet vun de NASA (eng.)
- Status vun de Voyager-Sonden (eng.)
