Hackenspinners
De Hackenspinners (Embioptera), ok Tarsenspinners nömmt, sünd en Ornen mank de Insekten. Dor höört se to de Fleeginsekten (Pterygota) mit to. Tohopen mit de Steenflegen (Plecoptra) billt se en Taxon mit den Naam „Steenflegenhaftige“ (Plecopteroida). Dat gifft ok Forschers, de meent, se weern enger mit de Eerdlüse verwandt. De bi 360 bekannten Aarden sünd sunnerlich in de Tropen tohuse, hen un wenn kaamt se ok in de Subtropen vor. De meisten Aarden weert 8 bit 15 Millimeters lang. An’n gröttsten weert de Aarden ut dat Geslecht Clothoda mit bi 20 Millimeters over’t Lief.
| Hackenspinners; Tarsenspinners | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||
| Embioptera | ||||||||||||||
| Lameere, 1900 |
Kennteken ännern
Hackenspinners sünd lüttje Insekten. Se hefft de Form vun en Röhr. De meisten Hackenspinners ehre Heken hefft veer Flunken, de sünd meist liek groot un small. Dor loopt eenfache Adern dör. Wenn se de Flunken nich bruukt, weert de na achtern over dat Lief tosamenfoolt. De Flunken sünd normolerwiese week un flexibel. Ok de hollen Adern sünd nich starr. Wenn se to’n Flegen bruukt weern schöllt (bloß, wenn se umtrecken wüllt oder Partners söökt), warrt dor Hämolymphe rinpumpt, datt se stabil weert. De Seken hefft gor keen Flunken. Upfallen doot de Been, de wat dicker sünd. Sunnerlich dat eerste Hackenlidd an de Vörbeen is bannig dick, vunwegen, datt dor allerhand Spinndrüsen in sitten doot. De loopt ut in holle Bössen. De dree Segmente vun de Bost (Thorax) sünd meist liek groot. An’n Kopp hefft de Deerter lange Föhlsprieten un lüttje Facettenogen. De Mundwarktüge weert to’n Kauen un Bieten bruukt un verscheelt sik bi Heken un Seken bannig. Bi de Heken sünd se ummuddelt to Klammerorgane for de Paarung. Dat Achterlief löppt ut in en Paar korte Achterlieffadens, de heet Cerci.
Wie se leven doot ännern
De Hackenspinners leevt in Weevsels, de se an’e Eer weevt hefft. Faken sünd de unner Steen anleggt. In’e Nacht verlaat de Budden un de Seken de Weevsels un söökt Freten. De Heken könnt ehre Föhlsprieten so rieven, datt dor wat bi to hören is. So lockt se de Seken an. Nadem de Eier befrucht‘ wurrn sünd, weert se in de Weevsels afleggt, wo ok de Larven in leevt.
Fossile Belege ännern
De ollsten fossilen Fundstücke vun Hackenspinners stammt ut Barnsteen ut Myanmar ut dat Tiedöller vun de de middelste Kried.[1]. Vunwegen, datt de Morphologie bi de Deerter al bannig ummuddelt is, warrt annahmen, se weern unner Umstänn noch veel öller (u.U. ut de Trias). Annere Fundstücke stammt ut Barnsteen ut dat Baltikum (Eozän). Bi de roren fossilen Exemplare hannelt sik dat um Heken ut dat Geslecht Electroembia, dormank en Individuum vun de Aart Electroembia antiqua, de ehre Heken keen Flunken hefft. Annere Fundstücke vun Hackenspinners ut annere Geslechter sünd bekannt ut Barnsteen ut de Dominikaansche Republik, ut Mexiko (Chiapas) un ut Sansibar (Tansania).[2][3][4]
Kiek ok bi ännern
Belege ännern
- ↑ Michael S. Engel & David A. Grimaldi (2006): The Earliest Webspinners (Insecta: Embiodea). American Museum Novitates 3514: 1-15.
- ↑ George O. Poinar, Jr.: Life in Amber. 350 S., 147 Fig., 10 Tafeln, Stanford University Press, Stanford (Cal.) 1992. ISBN 0-8047-2001-0
- ↑ Wolfgang Weitschat und Wilfried Wichard: Atlas der Pflanzen und Tiere im Baltischen Bernstein, 256 S., zahlr. Abb., Pfeil-Verlag, München 1998. ISBN 3-931516-45-8
- ↑ Adolf Bachofen-Echt: Der Bernstein und seine Einschlüsse, 204 S., 188 Abb., Springer-Verlag, Wien 1949
Literatur ännern
- Bernhard Klausnitzer: Embioptera, Tarsenspinner. In Westheide, Rieger (Rutg.): Spezielle Zoologie Teil 1: Einzeller und Wirbellose Tiere. Gustav Fischer Verlag, Stuttgart, Jena 1997; Seiten 636–637.
